DAGBOEK VAN EEN CHAUFFEUR
Ritverslag week 3, dinsdag 18-01-2022
Deze week in ‘dagboek van een chauffeur’ ga ik op zoek naar de Brabantse gezelligheid. Ik ga naar D’n Haaykaant, Schoenlapperslaand, Kielegat en Eikelenburg. En ik ontdek of Brabantse nachten echt zo lang zijn. Hoe, wat, waar en wie lees je in blog nr.3.
Ik trap ‘m an
Bij ons in het oosten is ‘ik trap ‘m an’ een andere gezegde voor ik vertrek. Vandaag vertrek ik om 06.00 uit Apeldoorn. Mijn eerste stop is in Raamsdonkveer, tijdens carnaval omgedoopt tot ‘D’n Haaykant’. Hier ben ik iets voor acht. Ik hoef maar één pallet te lossen, dus dat is zo gepiept. Hierna los ik bij drie grote distributiecentra in Waalwijk( Schoenlapperslaand). Hoewel ze op papier allemaal in een andere straat gelegen zijn, zitten ze in de praktijk naast elkaar. Dit heeft te maken met het verschil in factuuradres en losadres. Het factuuradres is meestal de hoofdingang en dit adres staat ook vermeld op de vrachtbrieven. Het losadres is in dit geval aan de achterzijde van het pand. En zo zitten de adressen in de praktijk naast elkaar. In dit geval komt het goed uit, maar het is soms zoeken naar het juiste adres. Een tip aan bedrijven is dan ook om het losadres te vermelden. Wel zo aangenaam als je ergens de weg niet weet.
Bij distributiecentra en grote warehouses moet je geluk hebben. Het moet niet te druk zijn, de vrachtbrieven moet correct zijn ingevuld, de vracht moet aangemeld zijn en het personeel moet goede zin hebben. Deze keer heb ik mazzel en fluit ik in een mum van tijd alle adressen eruit.
Pallets voor het Verenigd Koninkrijk
Mijn volgende adres is een transportbedrijf in Breda. Hier moet ik conserven lossen bestemd voor het Verenigd Koninkrijk. Het lijkt er bij dit bedrijf op dat de tijd in 1980 is stilgezet. Op een Tesla en een moderne Scania na ziet het er nogal nostalgisch uit. Bruine tegeltjes aan de muur, een klassiek ingerichte kantine en het kan hier en daar best een likje verf gebruiken.
Ik meld mij bij de baas en ik overhandig hem de vrachtbrieven. Het is de bedoeling dat ik achterwaarts de loods in rijd. Om mijn auto in de juiste richting te zetten, moet ik eerst draaien. Hierbij moet ik een paar flinke gaten in het asfalt ontwijken. Vervolgens zet ik de pallets achterin de trailer zodat hij ze met de heftruck kan pakken. Hierna legt hij me de douaneprocedures uit. Sinds de Brexit is het een uitdaging voor transporteurs om goederen van en naar Groot-Brittannië te krijgen. Beroepsmatig kom ik nooit in Engeland, dus ik vind het interessant om te horen hoe dat in zijn werk gaat.
Vervolgens los ik twee pallets bij een ander bedrijf in Breda. En dus ben ik leeg in Kielegat. Vanaf Breda is het ongeveer 95 kilometer rijden naar het laadadres in Beuningen.
Laden in Eikelenburg
Bij het laadadres in Beuningen zijn meer trucks die geladen moeten worden. Laden wordt hier gedaan door het bedrijf en daarom heb ik tijd om een boek te lezen. Maar tijd om te lezen krijg ik niet, want de auto is snel geladen. Een complimentje voor de snelle service is hier dus wel op zijn plaats. Top gedaan!
Deze vracht breng ik naar mijn standplaats in Apeldoorn.
In Apeldoorn zit mijn werkdag erop. Vandaag heb ik een kleine 400 kilometer gereden. En met een werkdag van 10 uur kan ik concluderen dat Brabantse nachten inderdaad langer zijn. In mijn woonplaats Deventer wordt geen carnaval gevierd. Maar met deze leuke plaatsnamen kom ik wel in een feeststemming. Ooit komt het wel weer.
Alaaf!
