INTERNATIONAAL CHAUFFEUR

Van 2005 tot 2012 reed ik internationaal. Veel werken en weinig thuis. Als ik over het internationaal rijden een gedichtje moet schrijven, gaat het als volgt: Tussen het rijden en het lossen van je vrachten, moet je opschieten op te mogen wachten. Hoe ik het ervaren heb en hoe ik erover dacht, lees je in dagboek van een chauffeur nr.8.

Het begin

Tijdens mijn schoolperiode liep ik stage bij een loonwerker, dus ik had een beetje ervaring met grote voertuigen. Maar toen ik in eind 2004 mijn groot rijbewijs behaalde was het lastig om werk als chauffeur te vinden. Ze stonden niet te springen om jonge en onervaren chauffeurs. Ik ging via een uitzendbureau aan de slag bij een pakketdienst. Hier kreeg ik een bestelbus en reed pakjes rond in Zwolle. Dit was toen nog niet zo’n cowboymarkt als dat het nu is, maar ik wilde doorgroeien.

Om ervaring op te doen ging ik werken als vuilnisman. Dit ging allemaal prima en via het uitzendbureau werd ik bij steeds meer opdrachtgevers geplaatst. Koel- en vriesdistributie, veevoer, post en later mijn eerste internationale rit naar Duitsland. En in 2006 kreeg ik mijn eerste vaste baan als internationaal chauffeur.

2006-2007 Veel lading, weinig gewicht.

Een bekende van mij reed veel naar Denemarken. Hij vertelde mij dat ze bij het bedrijf waar hij voor werkte een chauffeur nodig hadden. Via hem kwam ik in contact met de baas en ik werd aangenomen. Eerst ritjes in de buurt, maar al snel zat ik ook op de lange baan.

De eerste rit naar Denemarken weet ik nog goed. Voor deze rit kreeg ik de sleutels mee van een Scania 4-serie in een Lowdeck uitvoering. Deze trekkers zijn lager zodat ze volumetrailers kunnen trekken. De opleggers zijn voorzien van kleinere wielen en daarom kan de bak groter zijn dan een standaard trailer. Samen met 5 collega’s vertrokken we zondagnacht richting Denemarken. Zo groen als gras en nog veel te leren reed ik mee met de ‘grote jongens’.

2007-2012 Groente eten is gezond. Het rijden niet!

In 2007 maakte ik de overstap naar een klein bedrijf in Zutphen. Ik ging in dienst bij een KTO’er. Dit is een kleine transport ondernemer. 3 mensen werkten er. En dat is inclusief de baas. Hier kreeg ik een hagelnieuwe Daf XF 105 onder mijn inmiddels iets dikkere kont. Want van het zitten en het ongezonde eten was ik behoorlijk aangekomen. Gezond eten is mogelijk onderweg, maar dikke schnitzels en braadworsten vind ik wel erg lekker. Groente en fruit wordt gezien als gezond, maar dan moet je dit niet gaan vervoeren.

Als charter ging ik groente, fruit en snijbloemen vervoeren. En dit is een stressvolle markt. Alles moet zo vers mogelijk bij de klant komen. Ook als de klant in Zwitserland of Oostenrijk gevestigd is. Dit houdt in dat je af en toe een nachtje niet slaapt. Stappen in het weekend zit er ook niet altijd in, want in weekend moest er ook gewerkt worden. 14 dagen van huis kwam regelmatig voor. In dit werk leer je hoe je ‘creatief met uren’ kan zijn.

Charterwerk houdt in dat je als chauffeur met truck ingehuurd wordt door een opdrachtgever. Dit is vaak een groot transportbedrijf of vrachtkantoor. Ze huren in je in tijdens drukke periodes of omdat ze zelf geen auto’s hebben. Bloemen en groente rijden is seizoenswerk. Hier werd het werk iets minder en zo kwam ik terecht bij Tiemex uit Zevenaar.

Mijn leukste tijd ooit!

Misschien wel een sterke bewering, maar hier heb ik met heel veel plezier gewerkt. Eigenlijk alles wat los en vast zit werd hier gereden. Van bomen tot motorfietsen en van computers tot autobanden. Het was altijd weer een puzzelstukje om alles in de auto te krijgen. Het merendeel reed ik in Duitsland. Op dit land werd ik een beetje verliefd, ondanks zijn soms ouderwetse hiërarchie en bureaucratie.

Aan alles komt een einde

2012 was het hoogtepunt van de kredietcrisis. Het rijden werd minder en het wachten werd meer. Zeker in het Ruhrgebied sta je grotendeels van je werkdag te wachten. Natascha en ik waren inmiddels ook gaan samenwonen in de binnenstad van Deventer. De motivatie voor het internationaal transport verdween en ik ging koel- en vriestransport rijden in de Benelux. Ik sliep thuis, maar dat was ook alles. En zo begon de cowboytijd weer van voren af aan. Maar dit vertel ik wel in een andere ‘Dagboek van een chauffeur’.